Przebojem marca 2008 będzie zakrycie Plejad przez Księżyc. Do zjawiska dojdzie 12 marca wieczorem, krótko po zapadnięciu zmroku. Księżycowy sierp zaledwie prześlizgnie się po obrzeżach gromady gwiazd, ale dogodna pora obserwacji oraz faza naszego satelity zwiastują malownicze zjawisko. Oby dopisała pogoda.


Warto posłużyć się lornetką, za pomocą której zobaczymy znacznie więcej Plejad oraz prześledzimy momenty zakryć poszczególnych gwiazdek. Będą one znikały za ciemną krawędzią Srebrnego Globu. Przy okazji przez lornetkę pięknie będą prezentowały się księżycowe kratery i góry rzucające długie cienie. A może komuś uda się zrobić zdjęcie? Zapraszamy do zabawy!

Przy okazji przypominamy, że zaczyna się sezon polowań na "młody" Księżyc, czyli obserwacje naszego satelity tuż po nowiu. Wiosną orbita Srebrnego Globu tworzy największy kąt z horyzontem, co umożliwia zaobserwowanie wąziutkiego sierpa Księżyca na tle wieczornej zorzy. 8 marca Księżyc będzie oświetlony zaledwie w 1%. Ujrzenie lub sfotografowanie go w tak wąskiej postaci to prawdziwe wyzwanie!

Zanim nadejdzie wiosna, nacieszmy oczy widokiem klejnotów zimowego nieba. Kiedy zapada zmrok, zacznijmy od spojrzenia na południową część firmamentu. Bez trudu odnajdziemy tam najjaśniejszą gwiazdę całego nieba – Syriusza. Znalezienie go nie powinno stanowić problemu, jednak w razie potrzeby z pomocą przychodzi jakże charakterystyczny kształt konstelacji Oriona; przedłużony w dół na lewo pas mitycznego myśliwego złożony z trzech bliźniaczo podobnych gwiazd ułożonych na linii wskazuje właśnie Syriusza. Z kolei na prawo w górę od Oriona wspaniale świeci Byk z Hiadami i Plejadami (najbliższe nam gromady otwarte). Warto skierować lornetkę na wspomniane obiekty po kolei, a na pierwszy rzut oka przekonamy się jak barwne są gwiazdy zimowych konstelacji.

W marcu 2008 przez całą noc na niebie świeci Saturn. Jest jednym z najjaśniejszych gwiazdopodobnych obiektów, a leży niedaleko Regulusa (najokazalszej gwiazdy z konstelacji Lwa). Saturn dostrzegalny jest gołym okiem jako punkt wyróżniający się żółtawym zabarwieniem. Jego pierścień widoczny jest dopiero przez teleskop dający kilkudziesięciokrotne powiększenie, jednak już przez niewielką lornetkę zauważymy, że Saturn nie jest punktem, lecz przypomina przecinek, ma wydłużony kształt. Podobnie widział go Galileusz przez swoją pierwszą lunetę blisko 400 lat temu. Warto mieć świadomość, że używając lornetki trzymamy w dłoniach narzędzie o parametrach zbliżonych do pierwszego instrumentu wielkiego astronoma…


Jeśli już zawędrowaliśmy w te rejony nieba, popatrzmy na konstelację Raka. Przez lornetkę zauważymy tam… mgiełkę. Widać ją nawet gołym okiem, ale lornetka ukaże nam w tym miejscu mrowie ślicznych gwiazdek! To gromada Praesepe (M44), zwana po polsku Żłóbkiem (jej nazwa wiąże się z tradycją Bożego Narodzenia), ale Żłóbek wysoko na niebie oznacza rychłe nadejście wiosny. A najjaśniejszym znakiem wiosny na niebie jest pomarańczowy Arktur – gwiazda wznosząca się nad wschodnim horyzontem zaraz po zapadnięciu zmroku. Doskonale wskazuje go dyszel Wielkiego Wozu. Z każdym wieczorem Arktur pojawia się coraz wyżej na firmamencie, a od pierwszego dnia wiosny gwiazda (trzecia co do jasności na niebie) rozbłyska już o zachodzie Słońca.