...od nich wszystko zależało.

Technicy w bydgoskiej amplifikatorni:
Maksymilian Ściesiński (1951 – 1990), Henryk Nelkowski (1946 – 1982),
Czesław Lewandowicz (1948 – 1981), Edmund Durajewski (1949 – 1993),
Aleksander Krupicz (1947 – 1976), Edmund Szafarczyk (1945 – 1972)
i Henryk Michalski (1950 – 1960). (1952 r.)

Pierwsza amplifikatornia w Toruniu:
Benedykt Lubiszewski (1945 – 1974)
i Leon Juchniewicz (1945 – 1974).
(1946 r.)

Ekipa wozu transmisyjnego "Star–20":
Alfons Piątek (1945 – 1981),
Alojzy Skrzypek (1948 – 1964)
i Maksymilian Ściesiński (1951 – 1990)
(1951 r.)

Z lewej: Pierwsze, samodzielnie wykonane urządzenia
rozdzielni elektroakustycznej.
Obsługują: Edmund Durajewski i Henryk Nelkowski.
(lata 50.)

Z prawej: Mikołaj Popowicz, realizator (1951 – 1980)
przy konsolecie typu 525. (1955 r.)

Maria Riegel na stanowisku (magnetofonów MS-970).
Zatrudniona w latach 1950 – 1979.
(1954 r.)

Henryk Nelkowski obsługuje
urządzenia amplifikatorni.
(lata 50.)

Mieczysław Dyło (1950-1982)
i Benedykt Lipski (1952-1981)
przy stole (kontrolno-pomiarowym).
(lata 60)

Da się jeszcze coś wycisnąć z tej "Tesli"

Inż. Leonard Urbanek w Radiowo-Telewizyjnym
Centrum Nadawczym w Trzeciewcu.

Ośrodek Nadawczy w Trzeciewcu z 300 metrowym masztem antenowym
rozpoczął regularną pracę 22 stycznia 1962 roku.
Emitował I program telewizyjny za pomocą 30 kW nadajnika firmy „Tesla”.
W rok później zainstalowano dwa pierwsze nadajniki ultrakrótkofalowe
do nadawania programów radiowych.

Program lokalny rozgłośni bydgoskiej pojawił się na UKF
na początku stycznia 1963 roku.

16 czerwca 1973 nadano pierwszy program
w wersji stereofonicznej.

Z lewej: Henryk Frasz (1946 – 1990)
i Benedykt Lipski (1952 – 1981)
w amplifikatorni. (1967 r.)

Z prawej: PAD – 16 – 3/400.
Deus, a raczej Diabolus ex machina!
Potwornie głośny i „roztrzęsiony” agregat prądotwórczy,
zasilający awaryjnie studia i pomieszczenia techniczne.
Wojskowy sprzęt, którego bała się połowa obsługi technicznej
(szczególnie płci pięknej), skuteczny i odporny na wszelkie
kataklizmy, uległ trzem młodym, zdolnym adeptom
technicznym, próbującym wykorzystać jego solidny akumulator
do „odpalenia” leciwej „Syrenki”.

Podczas odkręcania klemy nastąpiło niespodziewane zwarcie
plusa do ramy agregatu... z akumulatora wyleciało dno
i cała zawartość.
(lipiec 1974 – listopad 1995 r.)

Z lewej: Maria Riegel (1950 – 1979), Zdzisław Pająk (od 1967 r.)
i Wojciech Bąk (1968 – 1999) odpoczywają...przed lub po nagraniu.
(lata 70)

Z prawej: Jadwiga Żelazna i Zdzisław Pająk
podczas nagrania (ZR II)
(pocz. lat 70)

Z lewej: Zespół Emisyjny I. Konsoleta SMM-105s, magnetofony stacyjne MS-115A.
Stanowisko do krótkich nagrań, przegrań i emisji w dniach o uszczuplonej obsadzie,
np. w niedziele i święta. Dyżurny usytuowanej obok Rozdzielni,
mógł służyć pomocą podczas emisji.
(lata 70-80)

W środku: Zespół Emisyjny II, monofoniczny.
Konsoleta SMK-175, magnetofony stacyjne STM-200b.
Po uruchomieniu emisji stereo (czerwiec 1973) wykonywano tu tylko
przegrania i odtworzenia audycji przed emisją,
z których dyrektor i cenzor wyłapywali
"niebezpieczne" treści.
(lata 70-80)

Z prawej: Zespół Emisyjny III, podstawowe stanowisko do emisji
programu stereo. Konsoleta SMM-105s, magnetofony stacyjne STM-210b,
gramofon, telefon z liniami wewnętrznymi, pulpit interkomu,
odbiornik Meluzyna do kontroli emisji.
(lata 70-80)

Piotr Chyła, Artur Nowak i Krzysztof Walczak
realizują audycję (ZR I)
(lata 80)

Z lewej: Rozdzielnia. Stół sterowniczo-kontrolny SMK-175,
fragment stojaków kontrolnych i krosowniczych
do połączeń wewnętrznych, lokalnych
i ogólnopolskich.
(lata 70-80)

Z prawej: Zespół realizacyjny II. Konsoleta SMM-104s,
magnetofony STM-210b, magnetofon 16-śladowy.

W latach 1980-81
zespół KOMBI nagrał tu płytę
"Królowie życia".

Krzysztof Walczak (1978 – 1992), realizator (także nagrań muzycznych)
przy konsolecie SME 142 w reżyserni muzycznej.
(lata 80)

Nad wszystkim czuwał... Główny Inżynier - Leonard Urbanek
(od 1954 r. do początku lat 90)