Nie sądzę, by nazwa "TRANSATLANTIC", była obca komukolwiek, kto interesuje się progresywną stroną muzyki rockowej... Owa supergrupa zaistniała stosunkowo niedawno, jednakże słuchając jej muzyki, wydaje się jakby była z nami od lat... Nic dziwnego, gdy muzycy stanowiący załogę Transatlantyka, to artyści o wyrafinowanym guście, świetnych umiejętnościach oraz silnych osobowościach muzycznych... Przy okazji każdy z nich stanowi cząstkę fenomenu muzyki progresywnej czy to starszego czy też młodego pokolenia... Każdy z nich jest żywą wizytówką formacji kreujących legendę rocka podniesionego do rangi prawdziwej sztuki... Ileż radości sprawiła zatem wieść o możliwości rozmowy z jednym z czterech nawigatorów wprowadzających rock progresywny na szlak prowadzący ten gatunek do nowego millenium... 12 lipca ok. godz. 12.00 połączyliśmy się z muzykiem doskonale znanym polskiej publiczności, chociażby z występów zespołu MARILLION... Połączenie było dosyć sprawne jak na tę porę dnia, w słuchawkach odezwał się głos naszego gościa... Po drugiej stronie łączy był PETE TREWAVAS...

P.T. - Mieliśmy tydzień, podczas którego nagraliśmy bas, perkusję i organy bo nimi się posłużyliśmy. Neal i Roine zajęli się resztą, czyli nagrali klawisze i gitary. Partie gitary elektrycznej należały głównie do Roinea, choć Neal sporo mu pomógł. Oczywiście Neal - to przedewszystkim instrumenty klawiszowe... ale tak na dobrą sprawę, słuchając płyty trudno rozpoznać - kto jaką partię gra... Wszyscy też nagrywaliśmy ścieżki wokalne a Neal później dokonywał selekcji materiału. Najlepsze rzeczy zostawił, resztę zaś usunął. Później Rich Mouser ten cały materiał zmiksował i jak sądzę - wypadło to całkiem nieźle... Ja jestem z tej pracy zadowolony!

P.T. - Do tych, których wymieniłeś przed chwilą, dołożyłbym jeszcze Cata Stevensa, którego twórczość jest według mnie bardzo interesująca... Wiesz - my po prostu lubimy brzmienie muzyki z tamtego okresu. Bo gdy myślisz o muzyce progresywnej w odniesieniu do lat 70 a zwłaszcza trzech lat między 1971 a 73 rokiem - to był to dla muzyki progresywnej najlepszy okres. Miło więc mieć takie odniesienia i porównania...

P.T. - Nie znałem wcześniej oryginalnej wersji... Właściwie, to otrzymałem na taśmie "cover" tego utworu. Przysłał mi go Mike i powiedział, że chciałby nagrać jego nową wersję. Jednak wiedziałem, że był to wielki utwór PROCOL HARUM i kiedy usłyszałem to pierwszy raz - padłem na kolana...! Przyznaję, że dużo się nauczyłem robiąc ten "cover", a tak poza tym uważam naszą wersję za lepszą, tzn. wolę naszą wersję...!

P.T. - Można byłoby pomysleć, że będzie to całkowite nieporozumienie ale w rzeczywistości wyszło całkiem nieźle. Wszyscy staraliśmy się zachowywać jak najlepiej. Miałem kasety z nagraniami Neala I Roinea... To było coś niesamowitego - wcześniej nie mieliśmy okazji razem pracować. Poznałem też wtedy Mikea Portnoya...! Uścisnęliśmy sobie dłonie, weszliśmy do studia i okazało się, że łączy nas tak wiele spraw, że mamy podobne spojrzenie na muzykę. Był to coś wspaniałego - ez zbędnych stresów i nacisków. Każdy z nas ma inną przeszłość, każdy z nas ma jednak również wiele do zaoferowania a pobyt w otoczeniu innych muzyków jest o tyle dobry, że nikt nie zna Ciebie zbyt dobrze. Ty zaś robisz to, na co Cię najlepiej stać. Wszystko jest otwarte - daje większe możliwości, niż to, gdy musisz coś zrobić, coś nagrać, bo tego od Ciebie oczekują... Tak zatem - spotkanie to było wprawdzie okazjonalne ale też bardzo miłe - no i ciężko pracowaliśmy...!

P.T - Bardzo bym chciał! W tej chwili jednak trudno jest nam zebrać się razem. Każdy z nas ma jakieś dodatkowe obowiązki, naglące terminy... Koncertujemy jak dotąd tylko w Ameryce. Mam jednak nadzieję, że uda się nam przyjechać do Europy a wtedy pewnie zawitamy też do Polski...

P.T. - Spróbujemy TRANSATLANTIC ale zanim to nastąpi, jestem w trakcie przygotowywania płyty z grupą MARILLION. Powinna być nagrana jeszcze w tym roku. Wiem, że DREAM THEATER jest dość zajęty, zatem pewnie dopiero pod koniec jesieni pomyślimy - co dalej zrobimy jako TRANSATLANTIC...?! Najbardziej jednak zależy nam na wspólnym graniu oraz wspólnym tworzeniu muzyki...!

P.T. - Wydaje mi się, że inne są moje doświadczenia z TRANSATLANTIC i z MARILLION. Pracowaliśmy zupełnie inaczej. Mieliśmy niespełna tydzień na dogranie brakujących sekcji. Linie basowe nagrywane były razem z perkusją i przy takiej technice łatwo o różne rzeczy... Kiedy nagrywasz dwa instrumenty jednocześnie, zachodzi między nimi tzw. interakcja, co zresztą słychać na taśmie. Trzeba więc wrócić do tego miejsca, coś poprawić... popracować nad brzmieniem basu, który może być przecież lepiej nagrany, tym bardziej, że w trakcie nagrania możesz wpaść na lepszy pomysł. Możliwość powrotu do nagranego materiału, w celu jego korekty - jest wtedy bardzo pożądana...! O to mi właśnie chodzi, zwłaszcza grając z zespołem MARILLION - owa możliwość wspólnego nagrywania...! MARILLION - to bycie razem, pocąc się i cieżko razem pracując. Cały czas myśląc o tym, co będzie później... To nie była jakaś niewiadoma lecz coś w rodzaju podróży dookoła świata, którego nie znasz...

PiK - Kilka miesięcy temu na rynku pojawił się nowy album zespołu ARENA. Parę lat temu Ty i Mick Pointer graliście razem...

P.T. - Nie sądzę...! Zdarza nam się spotkać od czasu do czasu, jednak te kontakty są niezwykle rzadkie...
On nic się nie zmienia - Zawsze kochał muzykę art-rockową, poza tym z Clivem Nolanem świetnie potrafi sprzedawać tego rodzaju muzykę. Aż tak dobrze nie znam jego twórczości, bo pochłania mnie moja własna praca. Ale w końcu dla każdego z nas jest w muzyce dużo miejsca... i szczęścia...

P.T. - Oooo - Taaak...! To było coś miłego - No i zdecydowanie lepsze! Nie miałem tam zbyt wiele wspólnego z pisaniem. Sylvain Gouvernaire - gitarzysta - wszystko komponował. Za to wspólnie nagrywaliśmy sekcje w studio. Ja dogrywałem linie basu. Często zdarzało się, że Sylvain mówił - O! Może tu mógłbyś dograć bas - i wtedy miałem więcej do powiedzenia. Podobało mi się to, bo mogłem robić to, co chciałem i jak chciałem...! Muzycznie to, co zrobiliśmy, jest bardzo dobre
ale szybko się skończyło...

P.T. - Taaak...! Zdecydowanie - Tak! Chociaż... w pewnym sensie również trochę podobna. Czasem podobna, innym razem zupełnie inna. Bardzo lubię to specyficzne brzmienie TRANSATLANTIC. Mógłbyś cofnąć się do lat 70 i nie byłoby większej różnicy. Bo to takie specyficzne brzmienie - ma swój specyficzny klimat. Taaak...! Uważam, że jest bardzo dobre...!

P.T. - Ja też bym sobie tego życzył, jednak to zależy w dużej mierze od wytwórni z jaką akurat współpracujemy. Sporo też zależy od środków finansowych...

P.T. - To miłe, że tak mówisz...! A wracając do promocji, to zgodzę się z Tobą - rzeczywiście powinna ona być większa. Proces nagrywania był bardzo gorący, sporo się napracowaliśmy...!

P.T. - Chciałbym tego zarówno z grupą MARILLION jak i z TRANSATLANTIC! Nie wiem czy się to uda, jednak bardzo bym chciał...! Pozdrawiam wszystkich słuchaczy na Pomorzu i fanów w całej Polsce...!
Thank You! Bye...!