...I wish you knew
your music was to stay forever...
Dość późno zabieram się za składanie tych słów... Od bydgoskiego koncertu magicznej spółki spod znaku The GATHERING, minęło już dość sporo czasu... Myślałem, że dystans ten pozwoli mi spojrzeć trzeźwym okiem na coś, co wtedy pozwoliło odpływać w refleksjach... że to tylko wrażenie danej chwili... fascynacja spotkaniem... Dziwne... lecz po tym czasie nadal pełen jestem jak najlepszego zdania na temat świetności owego wydarzenia - ale może wrócimy do 3 marca 2001 roku - Bydgoszcz - Filharmonia Pomorska... Już od południa można było spotkać na ulicach ludzi, którzy wyraźnie próbowali znaleźć drogę do Filharmonii. Przyjechali do Bydgoszczy na trzecie i zarazem ostatnie spotkanie w ramach polskiego odcinka trasy promującej
album "If_then_else"...

Jeszcze kilka tygodni temu, niektórzy powątpiewali w możliwość realizacji tego występu - jak zwykle w takich przypadkach do głosu dochodzą stare przyzwyczajenia, przywołujące czasy, kiedy o tego rodzaju koncertach w naszym mieście... kraju... mogliśmy sobie jedynie pomarzyć... Ostatecznie konkretne daty w internecie... pismach muzycznych oraz pojawiające się powoli plakaty z nazwą "The Gathering", bez reszty rozwiały wszelkie wątpliwości... Po godz. 16.00 można było zauważyć wzmożony ruch pieszych w okolicach ul. Słowackiego... Około 17.00 tłumek przed Filharmonią był już wyraźnie gęsty... Gorączka oczekiwania rosła a niebo od czasu do czasu zsyłało na zebranych krople chłodnego deszczu... Krótko przed 18.00, progi bydgoskiej Filharmonii przekraczali już tylko spóźnialscy... Jeszcze tylko krótka wizyta w ogonku do szatni i już można było znaleźć się na widowni falującej i brzęczącej podekscytowanymi głosami chętnych obcowania z pięcio ramienną gwiazdą holenderskiej sceny rocka gotyckiego... Byli i tacy, których do tego dostojnego gmachu przyciągnęły legendy dotyczące wdzięku i niepodważalnej charyzmy Anneke van Giersbergen... Początkujący w temacie koncertów gwiazd, dziwili się, gdy wskazówki ich chronometrów minęły 18.00 przy zapalonych światłach... Dla innych taka sytuacja nie była niczym nowym - na gwiazdy po prostu się czeka... ! Wkrótce jednak dało się słyszeć monotonne lecz zarazem tajemnicze intro... światła przygasły a setki gardeł przywitały wyłaniające się z ciemności postacie muzyków... Po chwili śledzona osobnym punktem świetlnym pojawiła się także Anneke...- Inna niż na okładce albumu "If_then_else"... Blond włosy zaczesane za uszy... Karminowe usta... jasna koszulka podkreślająca zgrabną sylwetkę... szerokie spodnie... piękny uśmiech... maximum uroku...

 Już pierwsze słowa utworu "Rollercoaster" porwały nasze dusze do lotu... Czyż mogło być inaczej...?! W sercu pojawiaja się motyle... Rozpoczął się magiczny trans potęgowany wibracją wspaniałych dźwięków - Frank Boeijen... bracia Rene i Hans Rutten oraz Hugo Prinsen Geerligs, rozsnuwają jedwabne połacie dźwięków, na tle których gesty i głos charyzmatycznej Anneke, są niczym syreni śpiew wabiący onegdaj Odyseusza... Czary snują się nad widownią poddając nasze emocje swoistej próbie... Już przed koncertem wiedziałem, że jego program będzie inny niż poprzednie z tej trasy... Bardziej stonowany.. współgrający z dostojnością obiektu, w którym dane nam było przeżywać to niecodzienne wydarzenie... Tak zatem nastrój budował się za każdym następnym utworem... "Colorado Incident" oraz "Analog Park" - melancholijne lecz jakże piękne... Być może trochę zbyt głośne... Prawdopodobnie akustyk nie wziął poprawki na wypełnioną salę... Uważne oczy śledzą Anneke, której wokalizy, mimika jak i delikatnie podkreślane wdzięki, odwracają uwagę od reszty zespołu... A przecież nie można tu pominąć nikogo - wszyscy reprezentują sobą bardzo wysoką klasę... "Amity" - kolejna perełka z albumu "If_then_else" - Anneke próbuje wykorzystać wzrastającą dynamikę utworu, by podnieść z miejsc statyczną do tej pory publiczność - Na próżno... Powaga obiektu Filharmonii skutecznie mrozi zebranych Ci jednak nie szczędzą braw dla zespołu... - No to sobie posiedzimy - mówi Anneke w stronę widowni... Po koncercie dowiedziałem się, że i sami muzycy byli spięci atmosferą tego dostojnego obiektu... To niestety cena, którą trzeba zapłacić za akustykę sali, uważaną pod tym względem za jedną z najlepszych na świecie... Tymczasem muzycy sięgają po wspomnienia poprzednich produkcji The Gathering...

...All I want
Is to be where You are
Wisdom will nurse You...

- kilka słów przywołujących w pamięci album "How to measure a planet?"...
Nostalgiczna wokaliza i wzrastająca powoli dynamika, powodują wzrost napięcia w powietrzu...

...I rinse my face
In water
My breath runs out
In the waves...


Ostatnie z tych słów powodują eksplozję dźwięków... Oczy widzów mimo woli kierują się na skromnego Rene, Od początku koncertu wydeptującego swój dyżurny metr kwadratowy powierzchni sceny...

Na tle iskrzącego brzmienia zespołu, Rene rozpoczyna swój popis gry na przedziwnym urządzeniu, choć właściwiej byłoby użyć słowa - instrumencie... Wydobywał z niego dźwięk, poprzez zakłócanie fal bądź pola magnetycznego generowanego przez szklaną antenkę, bądź pręt reagujący na odległość i ustawienie dłoni Rene... We wkładce do macierzystej płyty owo urządzenie nosi nazwę "theremin"... Coś niesamowitego...! Na marginesie - bardzo dobrze, że współczesne zespoły sięgają po tego rodzaju niekonwencjonalne rozwiązania, by nadać swoim kompozycjom jeszcze bardziej nieziemski charakter... Dziwna maszyna... - Podobnie jak wizytówka albumu "Mandylion" - "Strange Machines", która niespodziewanie wyrwała mnie z refleksji nad cudami współczesnej techniki dźwiękowej... Mimo woli spoglądam na Rene, oczekując po nim kolejnych niespodzianek... To istotnie skromny, choć niezwykle inteligentny gitarzysta... Przy okazji zaczynam przypatrywać się reszcie... Kilka chwil wystarczy, by przekonać się, jak poważnie podchodzą do swoich ról - ich instrumenty nie mają przed nimi tajemnic... Każdy dźwięk jest przemyślany, ma swoje miejsce w strukturze owego nastroju... Złośliwi twierdzą, że takie podejście pozbawia muzykę spontaniczności... Jednakże, czy jest ona pożądana, gdy ma się do czynienia z czymś w rodzaju rockowej poezji...?! Nie czekam na odpowiedź, gdyż aplauz widowni wita utwór "Shrink"... Czekałem na cokolwiek z płyty "Nighttime Birds"... Przydałoby się trochę zieleni i drzewko z okładki tego albumu... Dłonie Anneke tańczą splecione... spojrzenie uwodzi a głos rodzi w sercu roje motyli...

Doprawdy miło jest obserwować reakcje zebranych na widowni... Widzę dziewczynę powtarzającą za Anneke każde słowo tekstu - dla niektórych to prawdziwa poezja... Niektórzy zatopieni w śmiertelnej powadze... inni zaś siedząc nie mogą powstrzymać się przed eksponowaniem swojego "headbang"... W takim nastroju wracamy na krótko do programu najnowszej płyty... "Herbal Movement" zalewa nas ciepłą falą transu... czas już dawno przestał mieć dla mnie znaczenie... Nagle przez widownię przepływa dreszcz ożywienia, gdy ze sceny dobiegać zaczynają pierwsze dźwięki "Nighttime Birds" - to jedna z najpopularniejszych i zarazem najpiękniejszych kompozycji w repertuarze The Gathering... Gitara płacze pod palcami Rene - przytłumione światło podkreśla melancholię utworu... To niesamowite - wydawałoby się, że zespół pozbawiony teatralnej otoczki, nie jest w stanie angażować widza... Tymczasem występ Holendrów wciąga coraz głębiej i głębiej...

...And apart from the wrong words
A totrured cry is making me see

Jakże smutne a zarazem piękne są słowa "Marooned" - jednej z najpiękniejszych pereł w kolekcji albumu "How to measure a planet?" - właśnie z tej płyty jak i najnowszego dzieła The Gathering, dane jest nam słyszeć tego wieczoru najwięcej... Chciałoby się zamknąć oczy, by zapamiętać te chwile na długo... jednocześnie jednak wzrok pożera każdy szczegół owego muzycznego spektaklu...

That You don't see me
'cause I don't have much to say...

Muzycy tworzą dźwiękowe przestrzenie, na tle których mimika i gesty Anneke prezentują się niezwykle wizualnie. Nikt z widowni nie ma odwagi zakłócić owego teatrum, zanim umilkną ostatnie dźwięki... Burza oklasków budzi zastygłych w transie... Mimo statycznej postawy publiczności, zespół wie, że jest bardzo czujnie odbierany... Gest dłoni Anneke przywraca spokój i przygotowuje widownię do wysłuchania dwóch kompozycji z płyty "If_then_else"... "Saturnine" oraz "Bad Movie Scene" wieńczą występ zespołu The Gathering...