Rok 1945
- cofający się Niemcy wysadzili radiostację w Toruniu w powietrze. Wraz z frontem przybyli na Pomorze wysłannicy utworzonego w listopadzie 1944 roku (dekret PKWN) przedsiębiorstwa "Polskie Radio". Wobec zniszczeń w Toruniu rozpoczęto organizowanie radia w Bydgoszczy, świeżo upieczonej stolicy Pomorza. Sprawnie i aktywnie działająca PPR z Antonim Alsterem na czele zajęła niedawną siedzibę SS - willę "Flora" przy ul. Gdańskiej 48. Obok, w pałacu niemieckiego przemysłowca W. Blumwego, od 1940 roku zajmowanym przez Kreisleitung der NSDAP, rozlokowała się (za niewątpliwym przyzwoleniem A. Alstera) Pomorska Dyrekcja Okręgowa Polskiego Radia. Dyrekcja obejmowała swym działaniem olbrzymi obszar w trójkącie: Bydgoszcz, Szczecin, Gdańsk (tzw. Wielkie Pomorze i Ziemie Odzyskane).
Rozpoczyna się akcja radiofonizacji Pomorza - wobec braku nadajnika tworzy się sieć radiofonii przewodowej, która zdała już egzamin w ZSRR umożliwiając abonentom słuchanie jednej (właściwej) stacji. 1 maja w Bydgoszczy, na Wzgórzu Dąbrowskiego zostaje uruchomiony 800-watowy nadajnik o małym zasięgu (40 km ). Dużym wysiłkiem pierwszych pracowników i organizatorów jak Tadeusz Hetman Kański (dyr.), Franciszek Wąsiak, Arnold Rezler tworzy się prawdziwe radio. Skupiają oni wokół siebie grupę ambitnych i zdolnych pisarzy, publicystów, nauczycieli, działaczy kultury. Efekty antenowe są znaczące. Rozwijane są wszystkie formy radiowe aż do najtrudniejszej - Teatru Wyobraźni.
Rozgłośnia w Bydgoszczy Rok 1945.
Między kominami budynku zawieszony był napis POLSKIE RADIO.
Po prawej stronie stoi głośnik radiowy nazywany ówczas "grzybkiem".
Rok 1947- października uruchomiono w Toruniu radiostację o mocy 24 kW. Zbudowano też amplifikatornię, mogącą sterować nadajnik programem warszawskim, bydgoskim lub toruńskim. Pracownicy techniczni, którzy prawie wszystkie urządzenia (prócz konsolety z UNRRY) wykonali we własnym zakresie, wyposażyli w takież rozgłośnię szczecińską. Dyrekcja dysponuje dziewięcioma samochodami
(np. Chevrolet, Hansa) oraz motocyklem f-my BMW.
W programie radiowym daje się zauważyć coraz więcej treści politycznych, preferujących jedną opcję (szczególnie po powstaniu w grudniu 1948 r. PZPR). Odpowiednie przesłanki, mające służyć wychowaniu nowego pokolenia, można znaleźć we wszystkich audycjach, nawet tych dla dzieci.
Rok 1950- przełom w sposobie rejestracji dźwięku. 20 marca Rozgłośnia otrzymuje z Warszawy dwa, od dawna oczekiwane magnetofony. Niestety, oba są mocno wyeksploatowane i nie nadają się do użytku. Technicy bydgoscy po raz kolejny dają dowód swej fachowości, doprowadzając je do stanu używalności. (Rozpoczęła się prawie 50-letnia kariera magnetofonu).
Program Rozgłośni Pomorskiej uległ wszechobecnej, socjalistycznej propagandzie. Piętnuje kułaka, gloryfikuje przodowników pracy, hołduje potędze gospodarczej i politycznej Związku Radzieckiego na tle ginącego kapitalizmu. Audycje odzwierciedlają coraz lepsze "wyrobienie polityczne" zespołu (z którego ubyło wielu wartościowych ludzi jak Kański, Przybora), uzyskiwane drogą systematycznie prowadzonych szkoleń ideologicznych.
Słaba dotąd stacja na Wzgórzu Dąbrowskiego wzbogaciła się o 8 kilowatowy nadajnik angielskiej firmy "Redifon" ale nie służył on już do nadawania lecz do zagłuszania audycji. Nadawany Morsem kod 004 znakomicie zagłuszał "Waszyngton" aż do spalenia stacji przez demonstrantów w listopadzie 1956 roku.
Rok 1955- powstała przed 10 laty w radiu Pomorska Orkiestra Symfoniczna zostaje rozwiązana (większość przechodzi do Filharmonii Pomorskiej, założyciel i dyrygent A. Rezler do Narodowej). Do końca grudnia PR w Bydgoszczy zatrudniała 199,5 osób (w tym 56 członków orkiestry) a jej koszty osobowe wynosiły 251.589.88 miesięcznie. W 1956 r., już bez orkiestry, wydawano na płace 176.178 zł. Orkiestra była swoistą wizytówką bydgoskiego radia. Jej repertuar znali słuchacze całej Polski za pośrednictwem rozgłośni centralnej.
Starania (od 1947 roku) o przejęcie budynku przy Gdańskiej 48 (wtedy Aleje 1 Maja), uwieńczono sukcesem w 1951 roku. W gmachu przy Gdańskiej 50 dokonano przebudowy. Rozgłośnia wzbogaciła się o duże studio (100 m) z reżysernią i stanowiskiem magnetofonów.
Rok 1960- koło Poznania uruchomiono 200 metrowej wysokości nadajnik o mocy 500 kW. Bydgoszcz uzyskała możliwość wykorzystania fali 407 metrów i dotarcia do mieszkańców całego (ówczesnego) województwa bydgoskiego. Tym samym utrzymywanie nadajnika w Toruniu okazało się niecelowe (w 1961 r. przestał pracować). W rozgłośni pojawił się nowy sprzęt: magnetofony reporterskie f-my "Emi", dwa wozy reportażowe typu "Warszawa" (pierwszy w 1956 r.). Od 1957 r. istnieje stałe połączenie z Filharmonią Pomorską a zbudowana rok później reżyserka umożliwiała nagrania i transmisje. Do radia dołączyła telewizja. 20 listopada uruchomiono 50 watowy nadajnik na kanale VI. Po raz pierwszy można było zobaczyć w Bydgoszczy program TV.
Rok 1962- w Trzeciewcu wybudowano 300 metrowej wysokości maszt antenowy dla TV, z którego rok później skorzystało i radio nadając pierwsze na Pomorzu i Kujawach audycje na falach ultrakrótkich (UKF), jednak dopiero od 1968 r. notuje się wzrost słuchalności na tym zakresie. W programie rozgłośni dużo miejsca poświęca się sprawom wiejskim (rolnictwo, folklor). W 1963 r., po nadaniu pięciu tysięcy codziennych magazynów informacyjnych "Echo Pomorza", zmieniono nazwę audycji na "Bydgoskie Radio Echo".
Rok 1966- w rozgłośni pojawiły się pierwsze, tranzystorowe magnetofony reporterskie RM-5, prod. węgierskiej a 1967 r. tranzystorowe stoły mikserskie SMT-171 (Fonia) oraz wtórniki zegarowe w studiach i reżyserniach, sterowane centralnym zegarem ZP 3-M. Rozgłośnia Pomorska nadawała w tych latach ok. 3 godzin programu lokalnego i ok. 40 min. programu ogólnopolskiego dziennie. Sztandarowymi pozycjami programu były: "Bydgoskie Radio Echo", "Dzień Dobry To My", "Sportowa Zgaduj Zgadula", "Młoda Godzina", "Szlakami Przyjaźni".
Rok 1970- rozgłośnię wyposażono w nowoczesny wóz transmisyjny "Robur" (zajął miejsce wysłużonego "Lublina"). Trwają przygotowania do emisji programu stereofonicznego (pierwszą audycję stereo nadano 16 czerwca 1973 r.). Słuchalność programu w nowej wersji jest jednak niewielka. Większość słuchaczy dysponuje odbiornikami lampowymi, monofonicznymi, niejednokrotnie bez zakresu UKF (w 1973 r. w ówczesnym woj. bydgoskim było 364 tys. aparatów ale tylko 57 tys. tranzystorowych). Program rozgłośni obrazuje (tak jak i dotychczas) "głębokie" przemiany i przewartościowania społeczno-polityczne i gospodarcze w kraju i w regionie, dokonujące się zgodnie z programem przyspieszonego rozwoju Polski, wytyczonym przez VI Zjazd PZPR.
Rok 1974- studio w Toruniu zakończyło działalność programową. Przekształcono je w Oddział Zakładu Usług Fonicznych Wifon (listopad). W lipcu zainstalowano w bydgoskiej rozgłośni rezerwowe źródło zasilania - prądotwórczy agregat spalinowy typu PAD - 16 . Radio staje się "dźwiękową gazetą" z olbrzymią przewagą słowa nad muzyką, pochodzącą przeważnie z krajów Europy Środkowo - Wschodniej. Ekspansja zachodniej muzyki rozrywkowej, wolno ale skutecznie dociera wreszcie do Polski. Radio w Bydgoszczy, początkowo jako ciekawostki muzyczne, prezentuje nowoczesny jazz, soul i rock and roll.
Rok 1977- w grudniu radio otrzymało 16-ścieżkowy magnetofon f-my 3M z układem redukcji szumów "Dolby", umożliwiający dokonywanie profesjonalnych nagrań muzycznych (pierwsze nagranie 8 lutego podczas próby sprzętu).
Rok 1991– rozgłośnia reformuje swój program rozszerzając godziny emisji najpierw z czterech do dwunastu,
a następnie do całej doby. Program składa się z kilku bloków programowych prowadzonych "na żywo".
Rok 1993– radio przekształca się z Państwowej Jednostki Organizacyjnej w niezależną spółkę Skarbu Państwa. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji w zgodzie z Ustawą o radiofonii i telewizji powołuje pierwszą Radę Nadzorczą i pierwszy Zarząd radia. Od tego czasu oficjalna nazwa radia brzmi: Regionalna Rozgłośnia Polskiego Radia w Bydgoszczy „Polskie Radio Pomorza i Kujaw S.A. „
Rok 1994- w lutym Rozgłośnia Polskiego Radia Pomorza i Kujaw S.A. rozpoczyna nadawanie swojego programu
z obiektu nadawczego w Trzeciewcu na tzw. wysokiej częstotliwości - 100,1 MhZ z mocą 75 kW.
Dni nadajnika pracującego na częstotliwości 72,62 MHz są policzone...
Rok 1996– rozgłośnia otrzymuje od Ministra Kultury i Sztuki nagrodę I stopnia za wzorcowo przeprowadzoną konserwację zabytkowej willi przy ul.Gdańskiej 50, w której znajdują się pomieszczenia techniczne radia.
Rok 1999– uruchomiony został na częstotliwości 100,3 MHz nowy nadajnik rozgłośni w Szpetalu k/Włocławka
o mocy 1kW. Zapewnia on prawidłowy odbiór programu rozgłośni we Włocławku i okolicach.
Rok 2001– pod nadzorem konserwatorskim przeprowadzona jest gruntowna modernizacja budynku przy ul.Gdańskiej 48. Przy okazji tej inwestycji zostaje przywrócony do dawnej świetności zabytkowy strop
w jednym z pomieszczeń parteru, unikatowy na skalę ogólnopolską.
Rok 2003– oddana została do użytku największa inwestycja technologiczna w historii rozgłośni – nowoczesna rozdzielnia wyposażona w router oraz w pełni cyfrowe zespoły realizacyjne 3 i 4. Rozgłośnia w ponad 70 procentach została przestawiona na cyfrowy dźwięk.
temp. 16 °C ciśn. 992 hPa 
więcej
){kind=link}