W sierpniu mija trzynaście lat kiedy pobiłem rekord Polski w skoku wzwyż wynikiem 2,38m. To ma swoje pozytywne i negatywne strony. Cieszy, że tak długo nikt nie zdołał pobić mojego rekordu a zarazem martwi. Powiem, iż to odczucie smutne jest dominujące bo świat w skoku wzwyż za bardzo nie „podskoczył” od moich czasów. Ten wynik obecnie gwarantował by zwycięstwo na igrzyskach olimpijskich i mistrzostwach świata. Jestem przekonany, że zdolna młodzież, w niedługim czasie, zbliży się do tego wyniku. Ważna jest szeroka promocja lekkoatletyki. W ostatnich latach Bydgoszcz jest najważniejszym miastem dla naszej lek-
koatletyki. Tu odbywają się zawody światowej rangi.


Małżonka Agnieszka zapowiadała się na świetną sprinterkę ale po ślubie ukończyła studia marketingu i zarządzania. Prowadzi swoją firmę specjalizującą się w cateringu i organizacji imprez. Mamy trzynastoletnią córeczkę Alicję.





Nie jestem wirtuozem sztuki gastronomicznej. Potrafię przygotować kilka dań np. mozarellę, jajecznicę. Robię świetne galaretki owocowe, lody z różnego rodzaju dodatkami. Z dań kuchni polskiej najbardziej lubię na przystawkę śledzika w oleju, zupę pomidorową z makaronem oraz dobry brizol z pieczarkami i kapustą zasmażaną.
 


Dumny jestem z mojej szczęśliwej rodziny. Ze strony sportowej jestem dumny, że mogłem przez dwadzieścia lat wspaniale się realizować. Muszę przyznać, iż najpiękniejsza jest ta droga do podium, te wszystkie zwycięstwa w codziennych treningach. Niesamowitym przeżyciem dla sportowca jest moment kiedy stoi na najwyższym podium i grają hymn jego kraju.

Urodziłem się w Stalowej Woli tylko dlatego, gdyż nie było miejsca na porodówce w Sandomierzu. Kiedy miałem siedem lat rodzina przeniosła się do Łodzi. W młodości marzyłem żeby zostać piłkarzem. Moim idolem był Jan Tomaszewski. Rozpocząłem nawet treningi ale po kilku tygodniach trener stwierdził, że jestem za wątły. W piątej klasie, podczas zawodów szkolnych, nauczyciel skierował mnie do sekcji lekkoatletycznej klubu. Pierwszy trening w skoku wzwyż odbył się ważnego dnia 17 września [1980roku]. Szkoła średnia to XXVI Liceum Ogólnokształcące. Nauka i sport zajmowały mi praktycznie cały dzień. Nie było czasu na dyskoteki czy inne przyjemności. W trzeciej klasie zdobyłem mistrzostwo Europy juniorów w skoku wzwyż a pod koniec szkoły średniej, w czwartej klasie, mistrzostwo świata juniorów. Po liceum studiowałem na Akademii Wychowania Sportowego w Łodzi.