Polskie Radio PiK - strona archiwalna

Praca bydgoskiego zespołu operowego za mojej dyrekcji [1981-1990] odbywała się w wręcz koszmarnych warunkach w gmachu Teatru Polskiego, zupełnie nieprzystosowanego dla potrzeb teatru muzycznego. Brak odpowiedniego zaplecza scenicznego, maleńkie garderoby, zbyt mała scena i orkiestron. Chór przebierał się w korytarzu a muzycy orkiestrowi w bufecie.

Trzeba też przypomnieć fakt, że był to gmach teatru, a my mogliśmy z niego korzystać w ściśle wyznaczonym czasie. Mimo takich warunków pracy udało się przygotować wiele inscenizacji operowych, które zyskały wysoką ocenę w kraju i za granicą. Dzięki temu bydgoski zespół operowy otrzymał pierwsze kontrakty na występy początkowo do Holandii, później do Niemiec, a także miesięczne tournee po Włoszech, gdzie zostaliśmy przyjęci entuzjastycznie.

znak zodiaku

Bliźnięta z charakterystyczną dwoistością natury. Osobowość otwarta, towarzyska, pełna optymizmu.

stan cywilny

Wolna z wyboru.

hobby

Bardzo lubię podróżować, czytać książki i oglądać filmy kryminalne.

wady

Nieraz słyszałam, iż jestem despotką, autokratką ale kiedy w życiu człowiek nie jest konsekwentny to niewiele potrafi zrealizować.

zalety

Otwartość, dobre serce, chęć służenia ludziom.

w kuchni

Przyznam, iż gotowanie nie jest moją wielką pasją. Jednak potrafię ugotować bardzo smaczną zupę pomidorową, przyrządzić pierogi ruskie, wołowe zrazy zawijane z jarzynami, a ze słodkich dań tort orzechowy.

ideał mężczyzny

Mężczyzna powinien być mężczyzną. Kiedyś, za młodych lat, moim męskim ideałem był Gregory Peck. Mężczyzna powinien być odpowiedzialny, być głową rodziny, być silny i powinien nie tylko prowadzić samochód, ale także samolot.

nie znoszę

Nie znoszę nieuczciwości, tupetu i bezczelności.

w domu

Urodziłam się we Lwowie. Kiedy byłam niemowlęciem moi rodzice, w ramach repatriacji wyjechali do Polski. Podróż odbywała się w wagonach bydlęcych. Zatrzymaliśmy się w Bydgoszczy i zamieszkaliśmy przy ulicy Cieszkowskiego 1. To było mieszkanie pięciopokojowe i w każdym pokoju mieszkała jedna rodzina z dziećmi. Od wczesnej młodości rodzice posyłali mnie na lekcje fortepianu. Nie było wtedy podstawowej szkoły muzycznej. Później uczyłam się w liceum muzycznym w klasie fortepianu prof. Zygmunty Morskiej. Studiowałam w Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku na Wydziale Teorii i Kompozycji.. Piękne to były lata. Właściwie szkoła mieściła się w budynku po byłym szpitalu w Sopocie, tuż koło plaży. Zaraz po studiach zaangażował mnie dyrektor Andrzej Szwalbe do Filharmonii Pomorskiej na stanowisko sekretarza programowego festiwali muzyki polskiej. To była świetna szkoła życia i profesjonalnego działania.

w samochodzie

Nie prowadzę samochodu. W młodości uczestniczyłam w kursie prawa jazdy, ale niespodziewany incydent przeszkodził mi go ukończyć. Podczas zajęć praktycznych, czyli próbnej jazdy samochodem marki Warszawa, podjechałam pod budynek przy ulicy 3 Maja. Tam stała wielka drabina i człowiek, malujący balkon na pierwszym piętrze. Miałam wycofać samochód, ale zamiast włączyć wsteczny bieg, przełożyłam na jedynkę uderzając w drabinę. Malarz przeżył, ale ja już na kursie się nie pojawiłam.

dedykacja

Mojej rodzinie, moim studentom, a także Czytelnikom i Radiosłuchaczom dedykuję piękną arię Kalafa z finałowego aktu opery „Turandot” Giacomo Pucciniego.