Dużym błędem było zlikwidowanie obowiązkowej lekcji śpiewu w szkołach. Spory procent dzieci i młodzieży jest "głuchy". Ich styczność z muzyką to nagrania i koncerty bardzo krzykliwej muzyki. Dawniej śpiewanie w szkolnym chórze było bardzo atrakcyjne bo wiązało się z wyjazdami zagranicznymi które obecnie są łatwo dostępne i powszechne. Bydgoskie Impresje Muzyczne to znakomita propaganda śpiewających dzieci i młodzieży. Od roku 1984 prowadzę zajęcia w Podyplomowym Studium Chórmistrzowskim przy Akademii Muzycznej w Bydgoszczy.

Skomponowałem około trzystu utworów chóralnych. Początkowo pisałem do tekstów Mickiewicza, Słowackiego, Staffa a później, w ramach eksperymentu, utwory bez tekstu śpiewane sylabami. Są to utwory w różnych klimatach, pobożne, mniej pobożne, śpiewne i mniej śpiewne. W młodości napisałem trzy opery. Pierwszą "Magnus" na dwudziestopięciolecie Opery Śląskiej w 1970 roku, potem operę "Wit Stwosz", która miała wiele przedstawień w Polsce i za granicą oraz operę dla dzieci "Bal baśni". Libretto do tych dzieł napisał Tadeusz Kijonka. Ponadto 3 koncerty na fortepian i orkiestrę, "Koncert na sopran i orkiestrę", "Koncert na 4 instrumenty dęte i orkiestrę", "Koncert na gitarę i orkiestrę", "Suita na akordeon i orkiestrę", 6 oratoriów do tekstów Tadeusza Kijonki, 9 mszy z organami lub z orkiestrą, "Te Deum" na głosy solowe chór i orkiestrę, muzykę kameralną, pieśni na głos i fortepian, utwory na gitarę, na orkiestrę dętą, muzykę teatralną i filmową.

Podobno nietypowy Lew. Kiedyś fachowiec od horoskopów stwierdził, że jestem absolutnie nietypowym Lwem, nieagresywnym, nieaktywnym, trochę nijakim.

Kiedyś zajmowałem się fotografią, próbowałem pisać jakieś "kawałki" literackie. Moim hobby to nauka języków obcych: niemieckiego, francuskiego, włoskiego i angielskiego.



Oprócz śniadań czy kolacji nie potrafię nic ugotować. Życie nigdy nie zmusiło mnie do samodzielnego gotowania. Nie jestem specjalnie wybredny w jedzeniu. Naprzeciwko Radia PiK, kiedy bywam w Bydgoszczy, jadam wspaniałą zupę pomidorową. Lubię dania rybne. Unikam, w moim wieku, deserów.



Urodziłem się na Śląsku Cieszyńskim w Czechowicach koło Bielska. Od wczesnej młodości marzyłem żeby zostać pianistą. Wiejskim organistą był mój dziadek i ojciec. Edukację muzyczną zacząłem tuż po wojnie mając siedemnaście lat. To było Liceum Muzyczne w Katowicach. Studiowałem także w Katowicach w Wyższej Szkole Muzycznej w klasie fortepianu i kompozycji. Byłem na jednym roku z Wojtkiem Kilarem. Po studiach pozostałem na uczelni przechodząc wszystkie szczeble tzw. kariery naukowej aż do profesora zwyczajnego. Byłem przez kilka kadencji dziekanem a także prorektorem. Podczas mojej prorektorskiej kadencji powstał słynny już Wydział muzyki Rozrywkowej i Jazzu.