Nie patrzę na mężczyzn pod kątem jakiegoś super ideału z okładek pism kolorowych. Cenię intelekt, podejście do kobiety, odpowiedzialność i partnerstwo.

Na pewno nie liczyłam na to, jako młoda osoba, że uda mi się wydać 13 książek, że będę przydatna w wielu organizacjach społeczno-kulturalnych. Mam satysfakcję, że wytrwałam 11 lat pełniąc funkcję naczelnego redaktora „Akantu”. To oczywiście jest sukcesem całego kolegium redakcyjnego. Jestem bardzo dumna z moich dzieci, które z dużym powodzeniem realizują swoje marzenia. Kamila jest aktorką, Olgierd informatykiem a Kinga polonistką, obecnie uczącą w Islandii.     

Urodziłam się w Toruniu przy ulicy Podmurnej. Wychowywała mnie babcia, bo rodzice otrzymali nakaz pracy w Bydgoszczy. Ojciec był sędzią a mama pracowała w „Jutrzence”. Od czwartego roku życia uczyłam się prywatnie gry na fortepianie i marzyłam żeby zostać pianistką. U babci był wielki fortepian koncertowy. Z tego okresu pamiętam przeboje Mieczysława Fogga, Anny German i Piotra Szczepanika. W VI klasie szkoły podstawowej, mając13 lat, przeprowadziłam się do rodziców, do Bydgoszczy. Był problem z wyborem szkoły średniej. Wybierałam spośród liceum plastycznego, ogólnokształcącego i technikum ekonomicznego. Wybrałam „ekonomika” ulicy Gajowej.

Już w średniej szkole próbowałam pisać wiersze, nawet jeden z nich zaprezentowałam w bydgoskim Polskim Radiu. Tuż po skończeniu szkoły, przez wiele lat, pracowałam jako kierownik różnych zespołów w instytucjach estradowych. Po kilkunastu latach podjęłam studia teologiczne na Uniwersytecie Poznańskim a pracę magisterską pisałam z filozofii. Następnie były czteroletnie studia doktoranckie z teologii.