Zawzięcie uprawiam ogródek. Całe życie miałam psy, obecnie rottweilera i to też jest rodzaj zajęcia, które można uznać za hobby. Kiedyś robiłam na drutach. Niektóre swetry mam do dzisiaj. Jednak największym hobby jest mój zawód, to co robię: śpiewam, komponuję. Natomiast zdecydowanie moim hobby nie jest nauczanie.

Ja mam same zalety. Myślę, że jestem wytrwała, jestem odporna na stresy, lubię ludzi, lubię zwierzęta. Lubienie ludzi w dzisiejszych czasach na pewno jest zaletą. Ogólnie biorąc, jestem dobrym człowiekiem, co to zresztą, tak naprawdę, nic konkretnie nie znaczy.

Niespecjalnie lubię gotować, ale od czasu do czasu coś przyrządzę. Nauczyłam się przygotować smaczne sushi. Można tę potrawę podać na różny sposób z ryżem , jarzynami i różnymi przyprawami.

Nie mam takiej definicji, ponieważ świat jest tak różny, faceci są różni, że się nie ośmielę określać tego pod kątem urody, umiejętności, czy tam, nie wiem, czegoś jeszcze. Musi być jakiś kontakt, musi zaiskrzyć i wtedy wszystko jedno jaki on jest. Potem pojawiają się wymagania, w miarę poznawania siebie. Jeśli tym wymaganiom nie sprosta sytuacja się rozwiązuje.

Prywatne życie to jest moje życie i nie będę publicznie z niego się zwierzać. Jeśli chodzi o sferę zawodową, to jest wiele momentów z których jestem dumna. W tym zawodzie pracuję już trzydzieści parę lat i niebawem będzie czterdzieści. Tyle czasu przetrwać, jeszcze nagrywać płyty i grać koncerty, czuć się w tym dobrze i nie sprawiać ludziom zawodu, to jest powód do dumy.

Urodziłam się i wychowałam w Gorzowie Wielkopolskim. Do dziś tam mieszkają moi rodzice. Miałem trzech braci. Kilka lat temu zmarł Wojtek, basista. Kiedy miałam siedem lat marzyłam żeby zostać tancerką może dlatego, iż mama w młodości tańczyła. Muzyki uczyłam się już od przedszkola a potem była szkoła muzyczna, klasa fortepianu. Podobno zapowiadałam się na bardzo dobrą pianistkę lecz kiedy przychodziły występy byłam bardzo stremowana. W Gorzowie nie było wtedy średniej szkoły muzycznej i rodzice zdecydowali, że będę uczyć się w Technikum Chemicznym. W średniej szkole powstał zespół muzyczny z którym śpiewałam. Zdobywaliśmy nagrody na różnych konkursach zespołów amatorskich. Wtedy pasjonowała mnie muzyka Jimi Hendrixa, a przede wszystkim muzyka jazzowa. Doskonale pamiętam mój bal maturalny, odbywający się w Domu Chemika. Na dolnej sali, był koncert jazzowy a na górnej nasz bal. Później, po koncercie, Andrzej Dąbrowski, "Lala" Kozłowski i inne gwiazdy polskiego jazzu przyszli sprawdzić jak się bawią maturzyści.

Wyjechałam do Katowic na studia Wydziału Muzyki Rozrywkowej i Jazzu Akademii Muzycznej. Byłam już po wielu profesjonalnych trasach koncertowych a także już posiadałam I nagrodę za interpretację na festiwalu w Opolu [1973r] i I nagrodę na tym festiwalu, śpiewając piosenkę "Papierowe ptaki" Janusza Komana [1974r.]. Tam studiował wtedy mój starszy brat Piotr, saksofonista. Jak się okazało byłam pierwszą studentką kierunku piosenki tej uczelni. Studia ukończyłam z wyróżnieniem i później, przez dwa lata, prowadziłam klasę wokalną na tym wydziale.