powrót do źródeł
Moje dorosłe życie rozpoczynałem jako nauczyciel historii.
Później przez ćwierć wieku byłem dyrektorem Państwowego Archiwum w Bydgoszczy,
żeby obecnie powrócić do pracy dydaktycznej nauczyciela akademickiego.

znak zodiaku:
Jestem spod lwa.

stan cywilny:
Z obecną małżonką Ewą mamy jedenastoletnie bliźnięta:
Wiktorię i Karola. Jako historyk mogę o sobie powiedzieć,
że jestem prawdziwym proletariuszem, albowiem
całe moje bogactwo to dzieci.

Łącznie ze wszystkich związków mam ich siedmioro.

hobby:
Kiedyś fascynowały mnie motocykle. Obecnie jestem zapalonym kibicem sportowym
i grywam w szachy towarzysko, a z synkiem Karolem chodzę na różnego rodzaju turnieje.
Szachy to nie gra a dyscyplina sportowa w której obowiązują takie reguły
jak w podnoszeniu ciężarów.

Mieszkając w Toruniu musiałem jeździć do przychodni sportowej
przy ul.Rejtana w Bydgoszczy, żeby uzyskać certyfikat zdrowia.
Wymogi były takie same jak dla pięściarzy, ciężarowców
i lekkoatletów.

wady:
Mam ich wiele. Żadna wada nie jest mi obca.
Bywam niecierpliwy, ale to wada przypisana cholerykom.

zalety:
Pracowitość, życzliwość do innych ludzi,
wyrozumiałość, pokora dla tego co robię.

samochód marzeń
Nie imponują mi samochody typu Porsche czy Mercedes.
Gdybym miał bardzo dużo pieniędzy kupiłbym motocykl,
oryginalnego Harleya.

w kuchni
Bardzo sobie cenię domowe jedzenie. Życie mnie zmusiło, żeby nauczyć się
podstawowej sztuki kucharskiej. Podobno robię bardzo dobry rosół i kilka innych zup.
Potrafię przygotować dania z wołowiny. W ekskluzywnej restauracji jako przystawkę
zamówię żabie udka, zupę – barszczyk po litewsku z kołdunami
a danie zasadnicze to coś z wołowiny. Na deser sok i kawa.

ideał kobiety
Od tego trzeba zacząć, iż wszystkie kobiety są piękne.
Trudno się wdawać jak ja mam kanon piękna kobiety, bo to różnie bywało.
W każdej kobiecie człowiek może doszukać się piękna, którego inny człowiek
nie dostrzeże. Jest jednak ta druga strona, to wnętrze ludzkie, to co z człowieka
promieniuje: ciepło, dobroć, umiejętność zrozumienia, wybaczania.

Jeśli te cech są zachowywane w mniejszej lub większej proporcji
to myślę, że można znaleźć wspólny język.

nie lubię, nie znoszę…
Nie znoszę ludzi którzy mają złe zdanie o bliźnich, mściwych, zazdrosnych,
zawistnych, donosicieli. Dziś technika poszła do przodu i się niektóre dyskusje nagrywa.
To jest coś, czego pojąć nie mogę, bo normalni ludzie do takich metod nie sięgają.

---

w domu
Urodziłem się w mieście, które w Bydgoszczy jest o dziwo nie zawsze tak postrzegane
jakbym sobie życzył. Jestem rdzennym torunianinem i jak wielokrotnie to podkreślam
jestem bydgoszczaninem z wyboru. Nieraz w Toruniu moi przyjaciele dziwią się,
że ja tak pyszczę dobrze o tej Bydgoszczy.

Ostatnio pokazywałem moim bliźniakom piękno starego Torunia,
miasta w którym spędziłem młodość, gdzie ukończyłem
szkołę średnią i studia.

jestem dumny
To muszę się odnieść do przeszłości co można zamknąć w granicach chronologicznych.
Cenię sobie tę pracę w szkole. Ona mnie nauczyła uczyć a nie jest to prosta sztuka.
Po zdaniu egzaminu otrzymałem tytuł Profesor Szkoły Średniej. Niewątpliwie, to co
dla mojego rozwoju było ogromnie istotne i co sobie cenię, to czas spędzony w archiwum.
Miałem trzydziestokilkuosobową ekipę znakomitych fachowców, ludzi bardzo życzliwych,
ludzi na których w każdych okolicznościach mogłem liczyć.

dedykacja
Małżonce Ewie, dzieciom bliźniakom - Wiktorii i Karolowi
oraz starszym - Ani i Marcie
dedykuję arię z opery "Nabucco".