Polskie Radio PiK - strona archiwalna

znak zodiaku:
Strzelec. Nie ukrywam, że lubię komplementy.
Psycholog mnie tak jednoznacznie skategoryzował,
iż szukam potwierdzenia swojej wyjątkowości. Tak już jest.

stan cywilny:
Nie żonaty, to chyba po polsku kawaler.

hobby:
Moje życie to ciągłe podróże.
Jak mówi niemiecki filozof: "droga, to cel".

wady:
Mam mnóstwo wad.
Jedną z nich, a zarazem zaletą,
to mobilność za wszelką cenę.

zalety:
Jestem otwarty na świat. Władam siedmioma językami.
Niestety ojciec często ze mnie żartował:
"chłopie znasz siedem języków, ale w żadnym nie masz nic do powiedzenia".

w domu
Urodziłem się w Londynie. Co prawda rodzice mieszkali w Monachium,
gdzie ojciec pracował w radiu Wolna Europa, ale tato - więzień obozu koncentracyjnego,
nie wyobrażał sobie żeby jego dziecko urodziło się na ziemi niemieckiej.
Tuż przed moim urodzeniem mama wyjechała do babci, do Londynu. Wkrótce powróciliśmy do Niemiec.
Po sześciu latach z mamą wyprowadziliśmy się do Rzymu. Przez pierwsze cztery lata szkoły podstawowej
uczyłem się we Włoszech. Następnie wyemigrowaliśmy za ocean do Stanów Zjednoczonych.
Nie miałem problemów z językiem. Tam dokończyłem podstawową szkołę. Z dzieciństwa pamiętam,
jeszcze w Europie - spotkania ojca przyjaciół: JEZREGO GIEDROJCIA, JANA NOWAKA JEZIORAŃSKIEGO
i GUSTAWA HERLINGA GRUDZIŃSKIEGO. Ta czwórka, wraz z ojcem, miała dwa desperackie marzenia:
- pierwsze: odzyskanie godności, suwerenności narodowej Polski
- i drugie: posiadanie własnego syna.

Tylko ojcu udało się urzeczywistnić to drugie i musiał mnie po bratersku dzielić.

Proszę sobie wyobrazić jak młody człowiek mógł znieść nieustanne dyskusje o Polsce.

w średniej szkole
Nastąpił bunt. Zacząłem się niezbyt dobrze prowadzić. Mama była przerażona.
Sprzedała rodowe srebra, żeby opłacić mi szkołę z internatem w Szwajcarii.
Wśród moich rówieśników w tej szkole byłem najbiedniejszy, bo uczyły się ze mną
dzieci szejków arabskich i innych bogaczy świata. Tam nauczyłem się dobrze języka
francuskiego i przy okazji arabskiego. Znajomość tego języka pozwoliła mi,
po ukończeniu studiów dziennikarskich, podjąć pracę korespondenta na bliskim wschodzie.
Podczas zajęć lekcyjnych i w internacie nie obowiązywała żadna dyscyplina, to nauczyciele
mieli obowiązek służyć uczniom. Moi bogaci koledzy samolotami wylatywali zwiedzać piramidy,
a ja nocnym autobusem wyjeżdżałem zwiedzać Paryż.

studia
Studiowałem dziennikarstwo w Paryżu. Ojciec był zadowolony, nie tylko z wyboru kierunku studiów,
ale też, że jestem pod kontrolą jego przyjaciela - Jerzego Giedrojcia. Kontynuowałem przecież bogatą,
rodzinną tradycję. Dziadek Stanisław znany, wspaniały dziennikarz, ojciec dziennikarz radiowy i literat.
Mieszkałem w taniej, dziewiątej dzielnicy z ciemnoskórym kumplem z czasów amerykańskich.
Przyjaciel ciężko znosił niskie temperatury, w starym nie ogrzanym mieszkaniu.
Podczas mrozów, to duże chłopisko zawijało się umiejętnie w dywan.

Tato bardzo chciał żebym nie stracił kontaktu z Polską, z polskością.
Nie miałem wtedy żadnych szans przyjazdu do ojczyzny.
Czułem wielki respekt przed panem JERZYM GIEDROJCIEM,
był dla mnie wielkim autorytetem.

jestem dumny...
Tu drogi prowadzą do Bydgoszczy. Miałem wtedy dwadzieścia pięć lat i bardzo ciekawą,
znakomicie płatną pracę. Rzuciłem to wszystko i wraz z ojcem przyjechałam do Polski.
To był mój pierwszy przyjazd do ojczystego kraju. Kupiłem stary samochód, bo mówiono,
że tu kradną dobre samochody, żeby wraz tatą odbyć, dla niego, podróż sentymentalną,
a dla mnie pierwszą wycieczkę po nieznanym kraju.

Jestem szczęśliwy, iż mogłem towarzyszyć mojemu ukochanemu ojcu
w ostatnich dniach jego życia.

dedykacja
Nie miałem okazji podziękować za wspaniałą i troskliwą opiekę
zespołowi medycznemu Szpitala Biziela pod kierownictwem doktora Kąkola,
walczącego o życie mojego ojca, kiedy już gasło jego światło.

Zwierzenia przy muzyce notował RYSZARD JASIŃSKI
zapraszając jednocześnie do słuchania wywiadów wraz z muzyką
w programach nocnych (z wtorku na środę) między 23.00 a 01.00
na antenie POLSKIEGO RADIA PiK.