Jeszcze nie opadły emocje po niespodziewanej eksplozji komety Holmesa, a miłośnicy astronomii mają nową atrakcję: kometę Tuttle!

    8P/Tuttle jest rodzajem „kuli brudnego śniegu. Jak na kometę – kula to wcale niemała: jej rozmiary sięgają ponad 15 km. Kometarne jądro składa się z luźnej materii skalnej zatopionej w zestalonej wodzie z domieszką zamrożonych gazów. Kiedy znajduje się w pobliżu Słońca, lód odparowuje, a pył i drobne kamienie odrywają się od powierzchni jądra tworząc głowę i warkocz komety. W czasie wielokrotnych powrotów do naszej gwiazdy centralnej Tuttle pozostawiła sporo takich drobin, które są źródłem grudniowych meteorów zwanych Ursydami.

    Gość na wieczornym niebie jest jednym z najlepiej poznanych obiektów tego typu. Odkrył go francuski astronom Pierre Mechain w 1790 roku. Ponad pół wieku później amerykański badacz Horace Tuttle ponownie zaobserwował kometę i prawidłowo opisał jej ruch dochodząc do wniosku, że odkrycia z lat 1790 i 1858 dotyczą tego samego ciała kosmicznego.


    Kometa Tuttle należy do tzw. komet krótkookresowych. Obiega Słońce w ciągu nieco ponad 13,5 roku. Jej punkt przysłoneczny znajduje się w okolicach ziemskiej orbity, stąd kometa Tuttle z reguły jest świetnie widoczna na naszym niebie. Tak jest i tym razem: wieczorem jest łatwo dostępna przez lornetkę na pograniczu konstelacji Barana, Wieloryba i Ryb. Ma wyraźnie zielonkawe zabarwienie i stanowi śliczny cel dla astrofotografów; wygląda niczym „magiczne oko” ze starych odbiorników radiowych. W nocy z 30 na 31 grudnia kometa przeszła na tle galaktyki M33 – także widocznej przez lornetkę. Będąc stosunkowo blisko Ziemi kometa dość szybko zmienia położenie wśród gwiazd zmierzając na południe, co oznacza że będzie dla nas dostępna tylko do połowy stycznia. Warto się pospieszyć…