Uczeni ostatecznie ogłosili: na Tytanie – największym księżycu Saturna, jedynym satelicie Układu Słonecznego, który posiada atmosferę – są jeziora płynnego metanu!

Pierwszych sensacji dostarczył nam europejski próbnik Huygens, który niemal równo przed dwoma laty (14.01.2005) udanie lądował na powierzchni Tytana. Lądownik osiadł na gruncie przypominającym mokry piasek. Z kolei doniesienia sondy Cassini, która kilkakrotnie przelatywała blisko ogromnego księżyca, stopniowo potwierdzały przypuszczenia naukowców. Wprawdzie Tytan jest spowity gęstymi chmurami metanu i azotu, jednak nie są one przeszkodą dla radaru pokładowego Cassiniego, za pomocą którego możemy odsłonić szczegóły powierzchni. W lipcu 2006 sonda wypatrzyła coś, co jest topograficznym odpowiednikiem jezior na Ziemi:
ciemne nieregularne plamy zbiorników cieczy oraz cienkie koryta rzek,
którymi płynie metan w temperaturze -180 stopni Celsjusza.

Jeziora na Tytanie mają różną wielkość – od 3 do nawet 70 kilometrów. Niektóre z nich są częściowo wypełnione, co wskazuje na ich okresowy charakter; czasem niecki w terenie są wypełnione po brzegi, po czym „wysychają”, a na ścianach zbiorników powstają ślady znaczące stopniowe obniżanie się lustra płynnego metanu. Spod poziomu cieczy gdzieniegdzie wystają niewielkie wysepki. Uczeni odkryli ponadto, że 15 zaobserwowanych jezior powstało w kraterach uderzeniowych lub wulkanicznych. Z kolei inne zbiorniki mogą być uzupełniane podziemnymi gejzerami. Znaleziono także jeziora przepływowe, przypominające rodzime Gopło.
Skąd biorą się metanowe zbiorniki na Tytanie? Podobnie jak Ziemia, Saturn i jego księżyce przechodzą zmiany pór roku. Różnica polega na tym, że u nas trwa to 365 dni, zaś tam – blisko 30 lat! Oznacza to, że każda pora roku na Tytanie trwa ok. 7,5 roku. Jesienią i zimą padają tam metanowe deszcze, a temperatura sprzyja utrzymywaniu się jezior płynnego gazu. Z nadejściem wiosny i lata, temperatura wzrasta tylko nieznacznie, ale wystarcza to do stopniowego odparowywania ciekłego metanu. W ten sposób Tytanowe jeziora pojawiają się i znikają…

Źródło i foto: NASA